Het begin van de koude oorlog

De oorlog is voorbij, maar nu is er weer een nieuwe oorlog aan de gang. Nu is het niet echt een oorlog te noemen, beide partijen, de Verenigde staten en de Sovjet Unie vechten namelijk niet op eigen grondgebied en ook staan ze niet direct tegenover elkaar. Wel zijn er conflicten zoals de Koreaoorlog, de Vietnamoorlog en de Cubacrisis. Hierover in mijn volgende entries meer. Deze oorlog wordt hierom de koude oorlog genoemd.

De koude oorlog: Het Amerikaanse kapitalisme en het Russische
communisme lijnrecht tegenover elkaar.

De koude oorlog gaat tussen het kapitalisme (Amerika) en het communisme (Sovjet Unie). Het kapitalisme is gericht op het maken van winst en het verdienen van geld, ook is Amerika erg democratisch. Het communisme gelooft er juist in dat er zo weinig rijke mensen komen dat de arme massa (proletariaat) deze verslaat en dus iedereen gelijk wordt en alles eerlijk is verdeeld. De partijen staan dus loodrecht tegenover elkaar.

Wat de aanleiding tot de oorlog precies was is voor mij niet zeker. Wel weet ik dat de kernbommen van Amerika op Nagasaki en Hiroshima, één van de oorzaken zijn geweest. Hiermee liet Amerika aan de Sovjet Unie zien hoe sterk zij waren. “Kijk eens hoe sterk wij zijn! Wij kunnen een land laten capituleren met slechts twee bommen” dat was eigenlijk wat Amerika probeerde te zeggen tegen de Sovjet Unie met de atoombomaanvallen.

Ook de verdeeldheid in ideologie heeft voor de oorlog gezorgd: beide landen zijn het niet eens over de ideale manier voor het besturen van een land. Tevens zijn ze ervan overtuigd dat de andere uit is op wereldheerschappij.

Europa is verwoest en de mensen arm en hierdoor vatbaar voor het communisme. Daarom heeft Amerika iets bedacht: ze pompen miljarden dollars in de Europese economie, de zogenoemde Marshallhulp volgens mij. Dit is deel van de containment: Amerika helpt Europa met de wederopbouw, maar als het één stap richting het communisme zet wordt de hulp gestopt. 

 

Beide partijen probeerde zoveel mogelijk landen en gebieden in hun ideologie te laten geloven. Want hoe meer aanhang je als land had, hoe meer je de tegenpartij intimideerde. Zo ontstonden er twee pacten op militair gebied. Een daarvan is de NAVO (de Noord-Atlantische verdragsorganisatie) tussen Amerika en West-Europa. Later kwam er ook een tweede: een tegenhanger van de NAVO, namelijk het Warschaupact: een pact tussen communistische Oost-Europese landen en de Sovjet-Unie.

De leden van de NAVO (in het Engels NATO) in het groen/blauw en de leden van het Warschaupact in de oranjeachtige kleur. Je ziet dat Europa door de pacten verdeeld wordt. (Zwitserland en Oostenrijk zijn neutraal).

De partijen komen steeds meer tegenover elkaar te liggen. Hoe dit verder gaat en of het escaleert weet niemand. We merken er in Nederland niet heel veel van. Alleen de angst voor een atoombom groeit wel.

Rinus Hofman, 17 April 1965

Bronnen:

• http://www.tweedewereldoorlog.nl/themas/na-de-oorlog/internationale-ontwikkelingen/navo-en-warschaupact/
• http://www.absolutefacts.nl/wo2/data/potsdamconferentie.htm
• http://www.koude-oorlog.nl/
• Het boek: Geschiedenis Werkplaats VWO 3 geschreven door Noordhoff Uitgevers
• En de workshop van mevrouw Vrakking