woensdag 9 maart 2016

De koude oorlog voor Duitsland

De koude oorlog heeft ook veel nadelige gevolgen voor Duitsland. Toen het rijk van Hitler bijna verslagen was vonden er al conferenties plaats. Zoals met de conferentie van Jalta in het voorjaar van 1945. In deze conferenties werd nagedacht over de toekomst van Duitsland. Toen de oorlog voorbij was met de geallieerden als grote winnaars, kwam er nog een conferentie: de conferentie van Potsdam. Na lang praten en discussiëren kwam er een oplossing: Duitsland werd verdeeld.

Op deze afbeelding zie je hoe Duitsland verdeeld werd. Ook
zie je midden in de Sovjet-zone het verdeelde Berlijn.
Het westen van Duitsland kwam in handen van Groot-Brittannië, Frankrijk en de Verenigde Staten. Het oosten werd van de Sovjet-Unie. Berlijn lag dus midden in Sovjet-zone. Toch werd ook Berlijn verdeeld onder de geallieerden, hier zat tenslotte Hitlers regering.

De Sovjet-Unie voert in het oosten het communisme in: de regering bepaald alles en zegt wat de bevolking moet doen. In het westen wordt het kapitalisme nageleefd: de bedrijven zijn in handen van de ondernemers en niet in die van de staat, zoals in het oosten gebeurde. Zo ontstonden er twee machtsblokken. Tussen deze blokken werden grenzen van prikkeldraad, mijnenvelden en wachttorens gemaakt: het ijzeren gordijn. Dit zogenoemde gordijn zorgde ervoor dat niemand ongezien van het oosten naar het westen kon en andersom.

De nieuwe kaart van Duitsland na
het oprichten van de twee staten.
West-Duitsland verandert in 1949. Frankrijk, Groot-Brittannië en Amerika besluiten de macht over te dragen en richtten de Bondsrepubliek Duitsland op, de BDR, met als hoofdstad Bonn. De republiek krijgt een gekozen regeringsleider:  Konrad Adenauer. In datzelfde jaar wordt het Oostelijk deel uitgeroepen tot de DDR. Hier krijgt alleen de communistische partij het voor het zeggen, deze luisteren goed naar wat de Sovjet-Unie zegt. De hoofdstad wordt Oost-Berlijn. West-Berlijn is nog steeds in de handen van Frankrijk, Groot-Brittannië en Amerika.
Overal tussen de twee machtsblokken werden muren van prikkeldraad (zoals hierboven), mijnenvelden en wachttorens neergezet.
Toen al had ik het gevoel dat de twee delen van Duitsland steeds meer van elkaar gingen verschillen. Het westelijk deel ging goed lopen, dat kon ik voorspellen: die leefden net als wij hier in Nederland en hier gaat het prima. Maar over het oosten had ik toen al mijn twijfels.

Het westen werd goed geholpen door Amerika en bouwde zich snel op. Stalin (de leider van de Sovjet-Unie) verbood de hulp aan het oosten. Deze staat liep dus fors achter op de ontwikkeling. De BDR en West-Berlijn worden populair, dit kleine kapitalistische deel in de Sovjet-zone heeft een goede economie. In tien jaar tijd vertrokken zo’n tien miljoen mensen uit de DDR.

Soldaten  van de Sovjet-Unie bouwen de betonnen muur op, vanaf dat moment
kan niemand meer reizen tussen Oost- en West-Berlijn.
Veel vertrekkers zijn hoogopgeleid. De leiders van de DDR denken dat het zonder deze mensen slecht gaat en bouwen een muur om West-Berlijn: de Berlijnse muur.  

Door de Berlijnse muur kun je niet meer van oost naar west Berlijn en andersom. Mensen die in West-Berlijn een baan hadden verliezen die en familieleden worden van elkaar gescheiden. Daarom zijn er veel protesten in Oost-Berlijn, maar de regering pakt deze hard aan.


Waarom is er nog oorlog? Waarom doen de VS en de Sovjet-Unie dit? Vragen zonder antwoorden. Ik ben blij dat het in Nederland weer gaat zoals het was, maar ik snap niet waarom we niet gewoon stoppen met ruzie maken.

Rinus Hofman, 10 november 1969

Ik heb deze entry gemaakt in plaats van de entry over het einde van de koude oorlog.

Bronnen:

Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)